The Unimpeachables 1

Niet gepubliceerde lezersbrief – reactie op artikel/interview met Luc Tuymans: “Wie dit mooi vindt, heeft er geen fluit van gesnapt.” (Knack nr. 13)

Het is treurig nog maar eens te moeten vaststellen dat Luc Tuymans opgevoerd wordt als “een van de belangrijkste schilders van zijn generatie,” een schilder onaantastbaar eenzaam op zijn Olympos Mons, en boven elke kritiek verheven. In realiteit is Tuymans een van de zovele hedendaagse 'schilders' die zich niet eens bewust zijn van het onderscheid tussen beeld ('imago') en schilderij, wier oeuvre daadwerkelijk op dit onbegrip gebaseerd is. Zij maken beelden in plaats van schilderijen. Je hoeft maar twee keer te kijken en dan snap je de betekenis wel. Raak je er niet uit, raadpleeg dan de 'beknopte gids'. Schilderkunst als 'beeldraadsel'. Handig ook voor recensenten. Nogmaals wordt een schilder geprezen als “virtuoos,” “meester in kleurnuances,” zonder dat deze achterhaalde termen en gemeenplaatsen daarbij zelfs maar verder geadstrueerd worden. Volstrekt kritiekloos wordt Tuymans op de hoogste sokkel gehesen, terwijl hij slechts, zoals zovelen vandaag, het noodlot van de schilderkunst bewerkstelligt waar schilders van de voorbije 200 jaar of wat, bijwijlen zo voor vreesden: de overname van de schilderkunst door de fotografie. Een schilder die vol onschuld, onwetend en onbeschroomd verklaart dat “hij steeds van eigen foto's vertrekt,” voor wie de realiteit aldus een rekwisietenmagazijn is, een plaatjesboek waaruit hij beelden selecteert en bewerkt - is dat een schilder? Als Tuymans werkelijk “een van de belangrijkste schilders van zijn tijd” is, dan staat de actuele schilderkunst er nog slechter voor dan ondergetekende criticus, sorry, “criticaster” al vreesde. Met zijn oeuvre, zijn ossuarium van versteende foto-realiteit kan Tuymans mijn “bek” alvast niet “snoeren.”

Sam Vangheluwe

Translation:

It is sad to once again see Luc Tuymans being hailed as "one of the most important painters of his generation," a painter lonely on his Olympos Mons, and elevated above all criticism. In reality Tuymans is one of the many contemporary 'painters' who are not even aware of the difference between image and painting, whose oeuvre is actually rooted in this incomprehension. They make images instead of paintings. You only have to look twice and then you get the meaning. If you can't figure it out, consult the quick guide. Painting as a 'pictorial riddle'. Useful also for critics. Once again a painter is praised as a " virtuoso," "a master of colour nuances," without  further explanation of these outdated terms and platitudes. Without any criticism whatsoever, Tuymans is hoisted onto the highest pedestal, whereas he, like so many today, is merely bringing about the doom of painting, which painters of the past 200 years or what, so feared at times : the takeover of painting by photography. A painter who declares with such innocence, ignorance and frankness that "he always proceeds from his own photographs," for whom reality is therefore a warehouse of props, a picture book from which he selects and manipulates images - is this a painter? If Tuymans really is "one of the most important painters of his time", then contemporary painting is in even worse shape than the undersigned critic, sorry, "fault-finder" already feared. With his oeuvre, his ossuary of petrified photo-reality, Tuymans certainly cannot "shut my mouth."